Category «คาสิโนปอยเปต»

โปรดเลือก คาสิโนที่ดีที่สุด ในการทำธุรกิจ

หลังจากที่ ปิดตำนานเสือร้ายแห่ง คาสิโนรีสอร์ท นั้นก็เกิด คาสิโนที่ดีที่สุด ต้องมีจังเก็ตเป็นส่วนประกอบซึ่งจังเก็ตนี้หมายถึงกลุ่มบุคคลหรือบริษัทต่างๆที่เข้ามาทำธุรกิจหารายได้เป็นกอบเป็นกำในคาสิโน องค์กรหรือคนเหล่านี้จะต้องมีฐานะการเงินที่มั่นคงเป็นที่น่าเชื่อถือและไว้วางใจของนักพนัน ต้องมีศักยภาพพอที่จะการันตรีกับเจ้าของบ่อนคาสิโน การทำกิจการแบบนี้ต้องมีทุนทรัพย์พอสมควรเพราะบางครั้งต้องสำรองจ่ายเงินแทนหากลูกค้าเล่นได้ หน้าที่ของจังเก็ตพูดแบบง่ายๆ คือเป็นตัวแทนของ บ่อนการพนัน การเริ่มต้นของธุรกิจเหล่านี้ต้องทำสัญญาและข้อตกลงต่างๆยกตัวอย่างเช่น ห้องพักของลูกค้าจะได้กี่ห้องต่อเดือน ค่าอาหารเซ็นต์บิลได้ไม่เกินหนึ่งแสน ค่าคอมมิชชั่นได้เท่าไรหรือว่าการได้เสียของลูกค้าส่วนแบ่งได้กี่เปอร์เซนต์  รถรับส่งลูกค้าวีไอพีจากสถานที่ต่างๆ ใกล้หรือไกลทางจังเก็ตต้องจ่ายแบบไหน เคลียร์เงินให้กับทางคาสิโนอย่างไรครึ่งเดือนหรือเต็มเดือนจ่าย และต้องมียอดโรลลิ่งของลูกค้าทั้งหมดกี่พันล้านต่อเดือน ถ้าหากว่าต้องใช้พนักงานของคาสิโนโรลลิ่งชิปกับลูกค้าต้องจ่ายยังไง การวางเงินประกันให้กับคาสิโนเป็นเงินกี่สิบล้านอย่างนี้เป็นต้น ทำธุรกิจกับ คาสิโนเอเชีย โดยทั่วไปก็เหมือนเป็นนายประกันแต่ได้ผลตอบแทนคือ ค่าคอมมิชชั่นที่คาสิโนให้กับจังเก็ตส่วนมากจะให้อยู่ที่ประมาณสองเปอร์เซ็นต์ของยอดโรลลิ่งลูกค้า ในแต่ละจังเก็ตจะให้ค่าคอมมิชชั่นลูกค้าแตกต่างกันไป ยกตัวอย่างของกติกาถ้าลูกค้าที่ใช้เงินสดมาซื้อชิปหนึ่งหมื่นถึงห้าหมื่นบาทจะได้ค่าคอมหนึ่งจุดห้าเปอร์เซ็นต์ เช็คอินห้าหมื่นถึงหนึ่งแสนบาทได้หนึงจุดหกจากห้าแสนขึ้นไปถึงหนึ่งล้านบาทอาจได้ค่าคอมมิชชั่นถึงหนึ่งจุดแปดเปอร์เซ็นต์ของยอดโรลลิ่งทั้งหมด ส่วนลูกค้าที่มาเบิกเครดิตบางครั้งอาจไม่ได้ค่าคอมหรืออาจได้แค่หนึ่งจุดสามเพราะว่าทางจังเก็ตจะรู้ข้อมูลของลูกค้าว่าเครดิตเป็นอย่างไรเวลาเสียแล้วโอนเงินมาให้ช้าเร็วขนาดไหนและสมมติครบกำหนดแล้วลูกค้าที่ติดเครดิตไม่จ่ายทางจังเก็ตก็ต้องจ้าง มาเฟียบ่อน ตามทวงหนี้ซึ่งมีค่าใช้สูงมาก เพราะคนรับจ้างเก็บหนี้สินส่วนใหญ่จะขอสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของเงินทั้งหมด ถึงแม้ว่าทางจังเก็ตจะได้ส่วนต่างค่าคอมจากลูกค้าแต่บางครั้งอาจไม่คุ้มกับเงินเสียไป  

ปิดตำนานเสือร้ายแห่ง คาสิโนรีสอร์ท

หลังจากบทความที่ผ่านมาก เหตุระทึกที่ คาสิโนปอยเปตรีสอร์ท นายใหญ่ก็เข้ามาบริหารจัดการ คาสิโนรีสอร์ท และได้ปรับปรุงขยายพื้นที่ภายในถูกรีโนเวทใหม่ทั้งหมด ด้านหน้าของเดิมเป็นลานจอดรถก็สร้างห้องพักเพิ่มจากของเดิมมีสองชั้นก่อสร้างโรงแรมเพิ่มเป็นสี่ชั้นส่วนชั้นที่ห้าเป็นคาสิโนถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนมีคาสิโน จังเก็ตและห้องอาหารอยู่ตรงกลางและเปลี่ยนชื่อใหม่จากปอยเปต รีสอร์ทมาเป็น คาสิโนแกรนด์ไดมอนซิติ้ แต่ทางด้านทิศตะวันออกสร้างเพิ่มเป็นเก้าชั้น ผมขอกล่าวถึงที่พักของพนักงานชื่อโรงแรมเน็กเมี๊ยะที่นี่มีผีดุมากใครได้ไปนอนครั้งแรกต้องเจอทุกราย สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากที่ทำงานประมาณสามกิโลเมตร การเข้าออกลำบากมากถนนเป็นดินลูกรังมีแต่โคลน ถ้าฝนตกไม่สามารถเดินทางได้อยู่ได้ประมาณสองเดือนนายใหญ่เลยให้ย้ายกลับมาพักโรงแรมที่ติดกันกับคาสิโน ต่อมาสี่ห้าวันผมก็ได้รับรู้ข่าวการจบชีวิตของเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองนครปฐมโดยถูกยิงถล่มด้วยปืนเอ็มสิบหกจำนวนแปดสิบเก้านัดกระสุนถูกร่างจนพรุนไปทั่วตัว ผมเองไปงานศพมองเห็นพวงหรีดที่แขวนมีแต่ชื่อของผู้กว้างขวางและผู้มีอิทธิพลทั้งสิ้น พอสิ้นชื่อเสือร้ายผู้เป็นผู้มีพระคุณ ผมกลับมาทำงานที่ บ่อนแกรนด์ไดมอนซิติ้ คิดในใจว่าต่อไปนี้คงไม่มีใครมาคุ้มครอง แต่เดชบุญนายใหญ่ได้เรียกลูกน้องของเจ้าพ่อทุกคนเข้าพบแล้วสอบถามความสมัครใจว่าใครจะอยู่ทำงานบ้าง แต่ต้องอยู่ในระเบียบวินัยผมและพี่ชายพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนขอทำงานต่อ โดยอยู่ในความดูแลของจังเก็ตของคนสนิทนายใหญ่และรับเงินเดือนตรงจังเก็ตนี้มีหน้าที่คือคอยดูแลความเรียบร้อย ไม่ให้บุคคลอื่นทีไม่ใช่ลูกค้ามาก่อความวุ่นวายมาถามทวงหนี้หรือมาขอสตางค์ ซึ่งสร้างความรำคาญให้กับลูกค้า คอยเป็นหูเป็นตา พื้นที่ต้องรับผิดชอบมีทั้งห้อง วีไอพีคาสิโน และห้องสนามทรายช่วงนั้นลูกค้าที่แกรนด์มีจำนวนมาก บ่อนซื้อมาเจ็ดร้อยแปดสิบล้านเปิดทำการไม่ถึงปีมีรายได้ถึงแปดร้อยล้าน  ถ้าวันเสาร์วันอาทิตย์การได้เสียวันๆ เป็นร้อยล้านบาทไทย สถานที่ตรงนี้ก่อนนั้นห้องวีไอพีกับสนามทรายจะอยู่ชั้นเดียวกันเป็นสิ่งที่ดีเพราะลูกค้าเสียจากข้างในก็จะออกมาผ่อนคลายแบบเล่นเบาๆ

เหตุระทึกที่ คาสิโนปอยเปตรีสอร์ท

ต่อเนื่องจากบทความแล้ว 17ปีที่ผ่านมา บ่อนคาสิโน ที่เขมรซื้อขายถูกสุดๆ ช่วงที่ผมเข้ามาทำงานที่ คาสิโนปอยเปตรีสอร์ท แรกๆ ที่พักอาศัยต้องเช่าห้องในซอยด้านหลังคาสิโนค่าเช่าห้องเดือนละสี่พันห้าร้อยบาท ทางเข้าในซอยเป็นดินลูกรังตอนหน้าฝนลำบากมาก ทั้งแฉะมีน้ำท่วมขัง ข้างๆ มีกองขยะส่งกลิ่นเหม็น ในโรงแรมไม่สามารถนอนได้เพราะไว้สำหรับลูกค้า ส่วนเจ้าพ่อมาเฟียนานๆ มาครั้งหนึ่ง มีแต่ผู้จัดการจังเก็ตคอยดูแลและจ่ายเงินเดือนแทน อยู่ต่อมาไม่นานจอมอิทธิแห่งเมืองคอนถมได้พาลูกสมุนมาด้วยสองสามคน ขณะที่เจ้าพ่อกำลังจะกลับกรุงเทพ เวลาขณะนั้นประมาณสิบหกนาฬิกาสามสิบนาที ลูกสมุนได้มองเห็นคนขี่มอเตอร์ไชด์มาใกล้ๆ แล้วเอากระเป๋ามาวางบนหลังคารถ เผอิญสิ่งของที่วางเลื่อนไปค้างที่กระโปรงท้ายของรถและหลังจากนั้นก็จอดรถแล้วเรียกทหารพรานมาตรวจสอบปรากฏว่าเป็นระเบิดทำลายล้างอย่างรุนแรง พอเจ้าหน้าที่ทำลายเรียบร้อยแล้ว เจ้าพ่อกับลูกน้องก็ได้สับเปลี่ยนรถยนต์โดยการใช้รถของ บ่อนคาสิโน สาเหตุและชนวนระเบิดอาจเป็นความขัดแย้งส่วนตัว ต่อมาอีกไม่นานมีการวางระเบิดหน้าห้องพักของโรงแรมแห่งหนึ่งใน บ่อนปอยเปต ซึ่งตอนนั้นพนักงานรักษาความปลอดภัยได้เดินไปหยิบถุงเพื่อจะเอาไปทิ้งขณะหิ้วถุงมาลูกระเบิดได้เกิดระเบิดขึ้น ทำให้แขนของชายคนนั้นขาดหนึ่งข้าง ส่วนลูกสมุนของเจ้าพ่อที่เคยคุยโวว่าฆ่าคนมาแล้วหลายศพ พวกเหล่านี้ตั้งแต่เกิดเรื่องไม่มีใครโผล่มาเลย ลูกน้องเจ้าพ่อที่เหลือมีเพียงผมและพี่น้องอีกสองสามคนกลางคืนเวลาเดินไปไหนก็กลัวเหมือนกัน แต่เจ้านายสั่งให้อยู่ก็ต้องสู้ต่อไป วันใดว่างๆก็เดินไปเที่ยวดิสโก้เท็กอยู่ด้านหน้าของ บ่อนฮอลิเดย์พาเลช ปัจจุบัน ตอนนั้นการเที่ยวตรงนี้อันตรายที่สุดเพราะคนที่ควบคุมและคอยดูแลถือปืนอาก้าทุกคน บ้านเมืองของกัมพูชา ณ ขณะนั้นป่าเถื่อนมาก สองเดือนผ่านไปเจ้าพ่อมาเฟียกลับจัดระเบียบด้วยการจัดให้ทุกคนเข้าระบบของบริษัทการแต่งกายให้ใส่สูทเหมือนสากลทั่วไปได้เงินเดือน หนึ่งหมื่นบาทที่พักฟรีพร้อมอาหารทุกมื้อ คนไหนทำไม่ได้ก็กลับบ้านส่วนผมและพี่ชายพร้อมกับเพื่อนต้องอยู่ต่อเพราะไม่อะไรทำที่เมืองไทย

17ปีที่ผ่านมา บ่อนคาสิโน ที่เขมรซื้อขายถูกสุดๆ

จากบทความที่แล้วที่เล่น บาคาร่าฮอลิเดย์ ดีที่สุดได้เงินจริง ในกรุงพนมเปญยังก็มี บ่อนคาสิโน ทหารที่คอยดูแลเจ้าพ่อมาเฟียก็พาพวกเราเข้าเยี่ยมชมและเที่ยวตามคาเฟ่ต่างๆ ที่มีชื่อเสียงหลายต่อหลายแห่ง สถานที่บางแห่งมีนักร้องที่ร้องเพลงของไทยได้ เวลาอ่อนเพลียก็ไปนวดแผนโบราณ ปัญหาคือพนักงานนวดพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นชาวเวียดนาม สื่อสารกันไม่รู้เรื่องพูดภาษามืออย่างเดียว การเที่ยวสมัยนั้นต้องระวังตัวมากเพราะรอบๆ ข้างตัวเองเป็นคนกัมพูชาทั้งหมด อาหารส่วนใหญ่เป็นจำพวกปลาเพราะในประเทศกัมพูชามีทะเลสาบน้ำจืดชื่อโตนเลสาบ แต่ถึงยังไงอาหารก็ไม่ถูกปากเหมือนบ้านเรา ในเท็กซ์หรือบาร์ต่างๆ ก็น่ากลัวเพราะในเมืองหลวงมีความป่าเถื่อนเหมือนกับนอกเมือง กฎหมายประเทศนี้แรงแต่สู้อำนาจเงินไม่ได้อยู่ดี ผมพักผ่อนอยู่สามคืนจากนั้นก็กลับมาทำงานที่บ่อนปอยเปต เริ่มงานความคล่องตัวของผมมีมากขึ้นเพราะได้มีประสบการณ์ใหม่ๆ รู้จักกับลูกค้ามากขึ้นรายรับเพิ่มมากขึ้น การแต่งกายปรับเปลี่ยนมาใส่ชุดซาฟารีหรือชุดม้าที่ตำรวจเขาเรียกกัน แล้วก็ทำตัวให้กลมกลืนกับผู้ติดตามนายใหญ่ การพกพาอาวุธก็ต้องปิดให้มิดชิดห้ามโชว์ให้ใครเห็น ผมอยู่ คาสิโนโกลเด้นคราวน์ ได้หกเดือนต้องย้ายที่ทำงานใหม่ สาเหตุเนื่องจากนายใหญ่ไปซื้อคาสิโนใหม่ชื่อว่าปอยเปตรีสอร์ท เจ้าของเก่าเขาขายให้ในราคาเจ็ดร้อยแปดสิบล้านบาท ตกลงทำสัญญาซื้อขายและจ่ายเงินเรียบร้อย ช่วงนั้นผมโอกาสได้รู้จักกับลูกชายของนายใหญ่ตอนนั้นอายุยังเด็กไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับคาสิโนเลย แต่เมื่อถูกวางตัวไว้แล้วยังไงต้องทำให้ได้ ผมก้าวเข้ามาวันแรกที่ บ่อนปอยเปตรีสอร์ท ยังไม่มีงานอะไรทำวันๆก็เดินไปมาสำรวจพื้นที่ เล่นไพ่บ้าง บางครั้งก็แทงไฮโลบ้างสถานที่รีสอร์ทไม่กว้างสนามทรายกับห้องวีไอพีอยู่ติดกันลูกค้าตอนกลางวันมีค่อนข้างมาก โต๊ะบาคาร่าแทงได้สูงสุดเจ็ดหมื่นห้าพันและต่ำสุดห้าร้อยบาท ไม่มีต่ำกว่านี้ ที่โต๊ะลูกค้าทะเลาะกันทุกวันด้วยเหตุนี่ผมจึงมีหน้าที่ใหม่ที่ต้องรับผิดชอบคือคอยดูแลความเรียบร้อยภายในคาสิโน แต่ละวันมีปัญหาไม่ซ้ำกันอย่างเช่น ลูกค้าชกต่อยกันเพราะเหตุขโมยกระเป๋าสตางค์ ขโมยชิปกัน ลูกค้าเมาโวยวายเสียงดังรบกวนสมาธิของผู้อื่นบุคคลเหล่านี้เป็นภัยต่อบ่อนเพราะสร้างความรำคานให้กับลูกค้าคนอื่นๆ

ไม่มีใครกลัวใครใน บ่อนคาสิโน

หลังจาก งานชุมนุม เซียนไพ่บาคาร่า นั้นทุกๆหนึ่งเดือน บ่อนคาสิโน จะมีศึกช้างชนช้างหมุนเวียนกันไปแต่ละเดือน เดือนที่สองทางปริ๊นเซสและโกลเด้นคราวน์เป็นเจ้าภาพเพราะเจ้าของเดียวกัน ตอนนั้นโต๊ะบาคาร่าจัดทำขึ้นเป็นพิเศษความกว้างและความยาวมากกว่าปกติ ปรับราคาการรับวางเดิมพันของเกมขั้นต่ำสุดหนึ่งแสนบาทและวางเดิมพันสูงสุดสิบล้านบาท ห้องวีวีไอพีที่นี่ไม่เหมือนที่สตาร์เวกัสไม่มีสิ่งเอนเตอร์เทนให้ผู้ติดตามได้ผ่อนคลายทางเข้าห้องวีวีไอพีก็ต้องเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองจะผิดแปลกก็คือบอดี้การ์ดที่ คาสิโนปริ๊นเซส นี้ส่วนใหญ่จะเป็นทหารหรือตำรวจของประเทศกัมพูชาทั้งหมด ตรงกันข้ามกับของบ่อนสตาร์เวกัสพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นคนไทยเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ วันนั้นผมไปกับนายใหญ่และเจ้าพ่อมาเฟีย การเดิมพันเป็นการเล่นที่ดุเดือดมากเพราะการวางเดิมพันในแต่ละเกมสูงถึงยี่สิบล้าน เล่นแบบเอาเป็นเอาตายไม่มีใครกลัวใครสิ่งที่ผมได้เห็นในอดีตเป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้อีกในชีวิตนี้ การเข้าร่วมผูกสัมพันธ์ไมตรียังไม่จบคราวนี้ คาสิโนรีสอร์ท หรือเรียกชื่อเต็มว่าปอยเปตรีสอร์ทเป็นเจ้าภาพ สถานที่แห่งนี้ไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งตัวเจ้าของเป็นผู้กว้างขวางในประเทศกัมพูชาความร่ำรวยติดอันดับต้นๆ การเดิมพันวันนี้ทางเจ้าภาพขอร้องให้เล่นกันแบบพี่น้องเล่นได้เกมละห้าล้านต่ำสุดห้าหมื่น เพราะครั้งที่ผ่านมามีคนบาดเจ็บถึงหกสิบเจ็ดสิบล้านบาท ครั้งนี้ขอให้เอาพอประมาณได้เสียคนละไม่เกินสามสิบล้าน ผู้ที่ไม่ได้มาร่วมตอนนั้นคือเจ้าของบ่อนโกลเด้นคราวน์ ส่วนผู้ครอบครองทรอปิคานาไม่เคยเข้าร่วม สถานที่เล่น ณ ขณะนั้นเป็นห้องวีไอพีแบบธรรมดาๆ อยู่ชั้นสองความกว้างไม่มากนัก แต่ทางเข้าห้องจะมีพนักงานรักษาความปลอดภัยยื่นดูแล เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไป การรับประทานอาหารของผู้ติดตามอยู่ชั้นล่างจะมีเฉพาะเครื่องดื่มเท่านั้นที่เสริฟได้และห้อง วีไอพีคาสิโนจะถูกสร้างรูปแบบคล้ายๆกันเพราะไว้สำหรับรองรับลูกค้าที่เป็นนักธุรกิจใหญ่ๆ หรือว่าผู้กว้างขวางที่ไม่อยากให้ใครพบเจอต้องการความเป็นส่วนตัวสูง

ชีวิตน้องใหม่ใน บ่อนปอยเปต

จาก บ้านหลังที่สองคาสิโนโกลเด้นคราวน์ วันแรกที่ผมทำงานที่ บ่อนปอยเปต ก็ไม่มีอะไรมากเจ้าพ่อมาเฟียให้ศึกษาเกี่ยวกับการเล่นบาคาร่าและการทำต่อรองดูเรื่องกติกาว่าเป็นอย่างไร เรียนให้รู้และทำความเข้าใจจะได้ไม่เป็นรองใครคนอื่นๆ ก็หลอกเราไม่ได้หลังจากนั้นผมก็พยายามใฝ่หาความรู้เกี่ยว เล่นพนันไพ่ ทุกอย่างสอบถามรุ่นพี่และแอบจำจากคนอื่นบ้างต้องใช้เวลาเพราะความถนัดทางด้านนี้ผมไม่ค่อยสันทัดจะเรียกว่าใหม่ต่อวงการก็ได้ ต่อมาพี่ชายก็พาแนะนำให้รู้ลูกค้าและเพื่อนๆ ของเจ้าพ่อเป็นก้าวแรกของตัวผมเองได้พบสิ่งใหม่ๆ ประสบการณ์ที่ต้องเอาตัวรอดจะอยู่อย่างไรทำตัวอย่างไร ถึงจะมีชีวิตรอดเพราะว่าเราอยู่ในกลุ่มของผู้กว้างขวางวันๆ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากคอยดูแลเจ้านายไปไหนมาไหน การทำงานแบบนี้ผมเคยทำมาก่อนหน้านี้เพราะสมัยเมื่อผมเป็นทหารเคยอยู่กับเจ้าบ่อนในกรุงเทพและเคยติดตามนายทหารชั้นสัญญาบัตรหลายคนประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้รู้ถึงวิธีที่ต้องปฏิบัติตัว ผมทำงานอยู่สามวันที่ บ่อนคาสิโนเขมร จากนั้นเดินทางกลับกรุงเทพพร้อมกับเจ้าพ่อจอมอิทธิพลส่งถึงบ้านแล้วผมก็ขึ้นรถต่อ เพื่อกลับที่สระบุรีทำแบบนี้สม่ำเสมออยู่ ต่อมาผมได้รู้จักใครต่อใครหลายๆ คนมีรายได้เพิ่มมากขึ้นเดือนๆ หนึ่งก็ประมาณสี่หมื่นถึงห้าหมื่นบาท และได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่หนึ่งเครื่องช่วงนั้นถ้าเป็นรุ่นธรรมดาก็อยู่ราวๆ หกพันบาท ทำงานอยู่คาสิโนโกลเด้นคราวน์ ก็มีความสุขมากอยากทำงานตลอดเวลาเพราะในชีวิตของผมไม่เคยทำเงินได้มากขนาดนี้และเงินได้มาแบบง่ายๆ บางวันลูกค้าของจังเก็ตไม่มีเจ้านายก็พาเดินเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ณ ช่วงเวลานั้น บ่อนที่ดีที่สุด มีไม่กี่แห่งเช่น โกลเด้นคราวน์ ปริ้นเซส สตาร์เวกัสท๊อปปีการ์นา ฮอลิเดย์และสุดท้ายคือปอยเปตรีสอร์ทผมเดินไปกับเจ้าพ่อมาเฟียท่านเชื่อไหมว่า ลูกค้าที่กำลังเฮฮาส่งเสียงดังต้องหยุดลงอย่างกะทันหันไม่รู้เกรงกลัวอะไรนายของผมไม่เคยควักสตางค์จ่ายให้ลูกน้องเลยสักครั้งมีแต่บอกให้คนอื่นหรือพรรคพวกจ่ายแทนโดยไม่สนใจใคร

คาสิโนโกลเด้นคราวน์ บ้านหลังที่สอง

ต่อเนื่องจากบทความที่ผมเล่าผ่านมา ฝากตัวกับ มาเฟียคาสิโน ผมจะเล่าต่อ ณ คาสิโนโกลเด้นคราวน์ พื้นที่ภายในช่วงเวลานั้นประกอบด้วย โซนของห้องวีไอพีเรียกชื่อว่า ห้องคราวน์ ด้านในแบ่งเป็นสองส่วนห้องโถงข้างล่างใช้รับรองลูกค้าวีไอพีปกติ และชั้นสองไว้สำหรับลูกค้าซุปเปอร์วีวีไอพีหรือนักการเมืองใหญ่และผู้กว้างขวางของฝั่งประเทศกัมพูชา ทั้งหมดล้วนที่ไม่ประสงค์เปิดเผยตัวเอง ภายในห้องมี จังเก็ต ที่ให้บริการอยู่สามเจ้ามีทั้ง กลุ่มต่อรองที่สัมปทานจากคาสิโน นำโดยเจ้าพ่อมาเฟียเมืองนครปฐม ส่วนโต๊ะ บาคาร่า ในห้องวีไอพีสมัยนั้น ลูกค้าแทงได้สูงสุดถึงเกมส์ละสามล้าน ถ้ามีคนแทงตรงข้ามก็สามารถลงชิปได้หกล้านบาท ลูกค้าที่เป็นนักการเมืองส่วนใหญ่จะเบิกเป็นเครดิตอยู่ราวๆ สี่สิบล้านบาท บางคนเล่นไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงก็หมด การแทงไพ่ของนักเล่นเมื่อสิบเจ็ดปีที่ผ่านมาเป็การเล่นที่ดุเดือดมากไม่กลัวเสีย แทงแต่ละครั้งซื้อรถกระบะใหม่ๆป้ายแดงได้เกือบสิบคันซื้อบ้านหลังใหญ่ได้แบบสบายๆ   ส่วนเมนฮอล์หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าสนามทรายเป็นอีกส่วนซึ่งอยู่ติดกันกับห้องวีไอพีของโกลเด้นคราวน์ ภายในห้องก็จะประกอบไปด้วย โต๊ะบาคาร่า รับแทงขั้นต่ำห้าร้อยบาทแทงสูงสุดเจ็ดหมื่นห้าพันบาท มีโต๊ะไฮโลและ รูเล็ต ตู้ม้า ตู้สล็อด ทุกอย่างเป็นแบบรุ่นเก่าใช้หยอดเหรียญสิบบาทและบาร์น้ำฟรีห้องอาหาร ส่วนเวทีสำหรับนักร้องไม่ได้ยกพื้นสูงเหมือนปัจจุบันในห้องอาหารบริเวรสนามทรายไม่มีการตกแต่งเป็นแบบเดิมๆดิบๆ คือกับข้าวอยู่ในตู้กระจกเหมือนร้านขายข้าวแกงตามท้องตลาดทั่วไปส่วนใหญ่เป็นข้าวราดแกงไข่ดาวมีพนักงานตักให้และไม่มีน้ำเปล่าเป็นขวด เครื่องดื่มบุหรี่มาโบโร่ วินตันสิ่งเหล่านี้ขอได้จากพนักงานที่โต๊ะแจกไพ่หรือพนักงานเสริฟได้เลยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ส่วนห้องพักของลูกค้าที่โกลเด้นตอนนั้นมีจำนวนน้อยมากส่วนใหญ่จะสำรองไว้สำหรับลูกค้าวีไอพี ถ้าเป็นลูกค้าสนามทรายก็จะได้ห้องทางแถบปริ๊นเซสแต่ก็เดินไม่ไกลเท่าไร ตึกของปริ๊นเซสจะใหม่กว่าเพราะพึ่งสร้างเสร็จ

ฝากตัวกับ มาเฟียคาสิโน

ต่อเนื่องจากบทความที่ผ่านมา ก้าวแรก คาสิโนปอยเปต ผมอยู่ที่คาสิโน โกลเด้น คราวน์ เป็นวันที่สี่ตื่นเช้ามาก็เหมือนทุกๆวัน พี่ชายแจ้งว่าตอนบ่ายเจ้านายจะถึงที่คาสิโนปอยเปต ความรู้สึกขณะนั้นกล้าๆกลัวๆ เพราะผมเคยได้ยินกิตติศักดิ์ของเขาเป็นคนดุและเป็นเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองนครปฐม แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดยอมรับสภาพ พี่ชายผมก็พาผมไปฝากเนื้อฝากตัวของานทำ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือสิ่งที่คิดไว้มันตรงกันข้ามครับ เจ้าพ่อให้ผมเป็นผู้ติดตามไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องตามไปทุกที่ เวลาเข้าห้องน้ำเหมือนกันรออยู่ข้างหน้าห้องน้ำคือไม่ให้คาดสายตา จะรับประทานอาหารต้องนั่งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเขารักเราหรือว่าเอาไว้เป็นเกราะกันกระสุน เพราะว่าใกล้ชิดขนาดนั้น ภารกิจของผมทำงานลำบากมากต้องส่งเจ้าพ่อเข้าห้องก่อนผมถึงจะได้นอน ตื่นนอนมารอบริเวรหน้าห้องเจ้านายก่อนเป็นประจำอย่างนี้ทุกวัน อยู่ๆไปก็รู้สึกสนุกมากเพราะไม่ว่าจะเดินไปไหนมาไหน มีแต่คนเกรงใจและสิ่งที่ตามมาคือใครเห็นหน้าก็ให้เงินใช้ ประวัติของเจ้าพ่อ มาเฟียคาสิโน คนนี้ครับ นามของเขาผมไม่สามารถบอกได้เขาเกิดที่จังหวัดนครปฐม เติบโตมาในสายนักเลงเคยติดคุกคดีฆ่าคนตายฉายามือปืนร้อยศพ ต่อมาหลังจากออกเรือนจำก็มีผู้กว้างขวางท่านหนึ่งได้ขอตัวไปติดตามคุ้มกันเหมือนกับเป็นมือปือประจำตัวก็ได้ และในช่วงเวลาเดียวกันก็เปิดบ่อนการพนันหลายแห่งในกรุงเทพเพราะว่ารู้จักกับผู้ใหญ่หลายๆคน เขาเดินตามผู้กว้างขวางระดับชาติจึงทำให้มีบารมีและอำนาจเหลือล้นต่อมาเขาได้ขยับขยายธุรกิจการพนันไปอยู่ที่ประเทศกัมพูชาในแถบ ปอยเปต ด้วยการเปิดทำจังเก็ตที่ โกลเด้นคราวน์ คาสิโน โดยการร่วมทุนกับเพื่อน ที่จริงแล้วนายทุนใหญ่คือผู้ใหญ่ระดับชาติคนหนึ่ง ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาเป็นเจ้านายระดับสูง ผู้บริหารท้องถิ่นพ่อค้าแต่ละคนเบิกชิปขั้นต่ำประมาณสิบล้านบาทไทย คนเล่นที่มาส่วนมากไม่เอาเงินสดมา ถ้าลูกค้าเล่นได้ทางคาสิโนโอนเงินให้ก่อนแต่ถ้าเสียเจ้าพ่อมาเฟียตามเก็บเงินมาให้นายทุน เดือนๆหนึ่งมีรายได้ซึ่งแบ่งกับหุ้นส่วนแล้วก็ประมาณห้าสิบกว่าล้านบาท

ก้าวแรก คาสิโนปอยเปต

คาสิโนปอยเปต

ต่อจากฉบับที่ผ่านมา เข้าสู่วงการ คาสิโน หลังจากที่ผมข้ามด่านไปคาสิโนปอยเปตไม่ได้ พี่ชายก็ให้ไปรออยู่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งจะมีคนมารับแต่มีค่าใช้จ่ายแปดร้อยบาทและปัญหาของผมคือมีเงินไม่พอ เหลือเงินเพียงเจ็ดร้อยและเศษเหรียญสิบอีกสามสิบบาท ผมต้องไปขอเงินจากคนที่อยู่ข้างๆเพราะเขาก็จะข้ามด่านพร้อมกัน เป็นอะไรที่ไม่ดีเลยทั้งอายขายหน้าเป็นที่สุด การข้ามช่องพิเศษก็ลำบากมากเพราะว่าขณะนั้นฝนตก คนที่มารับต้องหาถุงพลาสติกมาสวมหุ้มที่รองเท้า ตอนเดินข้ามรอบๆข้างทางมืดมาก มีไฟฉายเล็กๆนำทางมองก็ไม่เห็นตอนเดินไปไม่รู้ว่าถุงที่หุ้มรองเท้าหลุดตั้งแต่เมื่อไหร่ พอถึงที่หมายเจอแสงไฟส่องสว่าง เชื่อไหมครับโคลนเปื้อนกางเกงครึ่งหัวเข่าเพราะความกลัวจากข้างๆทางเลยไม่รู้ตัว หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วเขาก็พามาส่งที่หน้าคาสิโนชื่อโกลเด้นคราวน์ เดินเข้าไปด้านในคนเยอะมากคิดอยู่ในใจว่าถ้าไม่เจอพี่จะทำอย่างไร พอเข้ามาถึงข้างในคาสิโนก็ให้พี่คนที่ข้ามมาด้วยติดต่อพี่ชายให้มารับ ครั้งแรกในชีวิตครับที่ผมเข้าสู่ความอลังการเป็นอะไรที่อธิบายยาก พวกอาหารเครื่องดื่ม บุหรี่กาแฟและอีกทั้งเหล้าเบียร์รับประทานตามสบายทุกอย่างกินฟรี ผมเดินภายในคาสิโนมีตู้เกมส์คาสิโนรุ่นเก่าเช่น ตู้ม้า สล็อต ทุกอย่างใช้เหรียญสิบบาทหยอดและเวลาชนะเกมส์ก็จะจ่ายเป็นเหรียญสิบเหมือนเดิม ถ้าคนไหนได้มากจนเหรียญสิบในตู้หมดก็ต้องรอพนักงานมาเติมใหม่ กว่าจะเสร็จนานมากแต่จำนวนตู้เครื่องเล่นมีน้อยเพราะคนส่วนใหญ่ไม่นิยมเล่นตู้เกมส์จะเล่นไพ่กันเป็นส่วนมาก ตอนนั้นผมยังไม่ได้ทำงานเพราะเจ้าของที่ผมจะอยู่ด้วยยังไม่มาจากกรุงเทพ ในช่วงสองสามวันที่รอผมตื่นเช้ามาก็ลงมาเดินภายในสำรวจสถานที่ต่างๆหิวก็หากินได้เลยไม่เหมือน ณ ปัจจุบันนี้ต้องมีเงินแลกชิปเองถ้าไม่มีตังค์ก็หาทานข้าวลำบากสมมติว่าเจอเพื่อนที่มีคูปองมื้อนั้นก็รอดไป

เข้าสู่วงการ คาสิโน

คาสิโนปอยเปต

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองผมใช้นามสมมติว่า น.หนู ครับบ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดสระบุรี มีอุปนิสัยเงียบๆขณะที่อยู่บ้านนอกลำบากมากต้องไปหาปลามาขายวันๆรายได้บางครั้งก็ได้หนึ่งร้อยบาทบางวันก็ไม่ถึง ต่อมาในปี 2542 พี่ชายของผมได้พาเข้ากรุงเทพโดยไปทำงานที่ คาสิโน เป็นบ่อนแถวๆกรุงเทพ มีรายได้วันละห้าร้อยเมื่อเกือบยี่สิบปีที่ผ่านมา ค่าของเงินเยอะมากครับบางวันมีลูกค้าเล่นได้ก็เขาก็ให้ทิปเราอีก ผมลืมบอกไปครับเวลาที่ผมมาทำงานต้องขึ้นรถโดยสารจากสระบุรีมากรุงเทพ ออกจากบ้านหกโมงเย็นถึงที่ทำงานก็ราวสามทุ่มกว่าๆและเลิกประมาณหกโมงเช้าแล้วก็นั่งรถกลับบ้านที่อำเภอหนองแค ไปกลับอย่างนี้ทุกวันขณะกำลังทำงานอยู่กลัวตำรวจมาจับแต่ก็รอดพ้นมาได้ ผมอยู่ที่ คาสิโนกรุงเทพ ได้สามเดือนเป็นประสบการณ์ใหม่ที่ดีที่สุดครับ หลังจากนั้นพี่ชายของผมได้ไปอยู่ที่ คาสิโนแถวตะเข็บชายแดน อำเภออรัญประเทศ หรือที่เรียกว่า คาสิโนปอยเปต สมัยก่อนสถานที่แห่งนี้ขึ้นอยู่ก้บจังหวัดปราจีนบุรีแต่ทุกวันนี้เป็นจังหวัดสระแก้วแล้วครับ การสื่อสารช่วงนั้นไม่สะดวกเหมือนปัจจุบัน เวลาที่ผมจะติดต่อกับพี่ชายก็ต้องไปที่ร้านบริการโทรศัพท์ทางไกลหรือก็หาตู้หยอดเหรียญค่าบริการคิดเป็นนาทีแพงมาก ผมขึ้นไปหาพี่ชายที่อรัญประเทศเดินทางออกจากตลาดหินกองตอนเที่ยงกว่าๆประมาณสองชั่วโมง ต่อมาเราก็คิดว่าคงจะข้ามด่านแบบสบายๆ แต่รถโดยสารที่ผมนั่งมาเกิดยางล้อหลังรั่ว เสียเวลาไปอีกเป็นค่อนชั่วโมง ผมถึงขนส่งอรัญบ่ายสี่โมงครึ่ง นั่งรถตุ๊กๆต่อไปชายแดน ตรงนั้นทุกวันนี้เป็นตลาดโรงเกลือ พอไปถึงหน้าด่านขณะนั้นเกือบบ่ายห้าโมงเย็นชึ่งด่านกำลังจะปิด ผมรีบโทรหาพี่ชายให้มารับ กว่าพี่ผมจะออกมาด่านก็ปิดหมดเวลาเข้าออกเป็นอะไรที่แย่มากครับเพราะไม่รู้จักใครสักคน