Category «คาสิโน»

ต่อเนื่องจากบทความที่ผมเล่าผ่านมา ฝากตัวกับ มาเฟียคาสิโน ผมจะเล่าต่อ ณ คาสิโนโกลเด้นคราวน์ พื้นที่ภายในช่วงเวลานั้นประกอบด้วย โซนของห้องวีไอพีเรียกชื่อว่า ห้องคราวน์ ด้านในแบ่งเป็นสองส่วนห้องโถงข้างล่างใช้รับรองลูกค้าวีไอพีปกติ และชั้นสองไว้สำหรับลูกค้าซุปเปอร์วีวีไอพีหรือนักการเมืองใหญ่และผู้กว้างขวางของฝั่งประเทศกัมพูชา ทั้งหมดล้วนที่ไม่ประสงค์เปิดเผยตัวเอง ภายในห้องมี จังเก็ต ที่ให้บริการอยู่สามเจ้ามีทั้ง กลุ่มต่อรองที่สัมปทานจากคาสิโน นำโดยเจ้าพ่อมาเฟียเมืองนครปฐม ส่วนโต๊ะ บาคาร่า ในห้องวีไอพีสมัยนั้น ลูกค้าแทงได้สูงสุดถึงเกมส์ละสามล้าน ถ้ามีคนแทงตรงข้ามก็สามารถลงชิปได้หกล้านบาท ลูกค้าที่เป็นนักการเมืองส่วนใหญ่จะเบิกเป็นเครดิตอยู่ราวๆ สี่สิบล้านบาท บางคนเล่นไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงก็หมด การแทงไพ่ของนักเล่นเมื่อสิบเจ็ดปีที่ผ่านมาเป็การเล่นที่ดุเดือดมากไม่กลัวเสีย แทงแต่ละครั้งซื้อรถกระบะใหม่ๆป้ายแดงได้เกือบสิบคันซื้อบ้านหลังใหญ่ได้แบบสบายๆ   ส่วนเมนฮอล์หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าสนามทรายเป็นอีกส่วนซึ่งอยู่ติดกันกับห้องวีไอพีของโกลเด้นคราวน์ ภายในห้องก็จะประกอบไปด้วย โต๊ะบาคาร่า รับแทงขั้นต่ำห้าร้อยบาทแทงสูงสุดเจ็ดหมื่นห้าพันบาท มีโต๊ะไฮโลและ รูเล็ต ตู้ม้า ตู้สล็อด ทุกอย่างเป็นแบบรุ่นเก่าใช้หยอดเหรียญสิบบาทและบาร์น้ำฟรีห้องอาหาร ส่วนเวทีสำหรับนักร้องไม่ได้ยกพื้นสูงเหมือนปัจจุบันในห้องอาหารบริเวรสนามทรายไม่มีการตกแต่งเป็นแบบเดิมๆดิบๆ คือกับข้าวอยู่ในตู้กระจกเหมือนร้านขายข้าวแกงตามท้องตลาดทั่วไปส่วนใหญ่เป็นข้าวราดแกงไข่ดาวมีพนักงานตักให้และไม่มีน้ำเปล่าเป็นขวด เครื่องดื่มบุหรี่มาโบโร่ วินตันสิ่งเหล่านี้ขอได้จากพนักงานที่โต๊ะแจกไพ่หรือพนักงานเสริฟได้เลยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ส่วนห้องพักของลูกค้าที่โกลเด้นตอนนั้นมีจำนวนน้อยมากส่วนใหญ่จะสำรองไว้สำหรับลูกค้าวีไอพี ถ้าเป็นลูกค้าสนามทรายก็จะได้ห้องทางแถบปริ๊นเซสแต่ก็เดินไม่ไกลเท่าไร ตึกของปริ๊นเซสจะใหม่กว่าเพราะพึ่งสร้างเสร็จ

Read more

ต่อเนื่องจากบทความที่ผ่านมา ก้าวแรก คาสิโนปอยเปต ผมอยู่ที่คาสิโน โกลเด้น คราวน์ เป็นวันที่สี่ตื่นเช้ามาก็เหมือนทุกๆวัน พี่ชายแจ้งว่าตอนบ่ายเจ้านายจะถึงที่คาสิโนปอยเปต ความรู้สึกขณะนั้นกล้าๆกลัวๆ เพราะผมเคยได้ยินกิตติศักดิ์ของเขาเป็นคนดุและเป็นเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเมืองนครปฐม แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดยอมรับสภาพ พี่ชายผมก็พาผมไปฝากเนื้อฝากตัวของานทำ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือสิ่งที่คิดไว้มันตรงกันข้ามครับ เจ้าพ่อให้ผมเป็นผู้ติดตามไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องตามไปทุกที่ เวลาเข้าห้องน้ำเหมือนกันรออยู่ข้างหน้าห้องน้ำคือไม่ให้คาดสายตา จะรับประทานอาหารต้องนั่งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเขารักเราหรือว่าเอาไว้เป็นเกราะกันกระสุน เพราะว่าใกล้ชิดขนาดนั้น ภารกิจของผมทำงานลำบากมากต้องส่งเจ้าพ่อเข้าห้องก่อนผมถึงจะได้นอน ตื่นนอนมารอบริเวรหน้าห้องเจ้านายก่อนเป็นประจำอย่างนี้ทุกวัน อยู่ๆไปก็รู้สึกสนุกมากเพราะไม่ว่าจะเดินไปไหนมาไหน มีแต่คนเกรงใจและสิ่งที่ตามมาคือใครเห็นหน้าก็ให้เงินใช้ ประวัติของเจ้าพ่อ มาเฟียคาสิโน คนนี้ครับ นามของเขาผมไม่สามารถบอกได้เขาเกิดที่จังหวัดนครปฐม เติบโตมาในสายนักเลงเคยติดคุกคดีฆ่าคนตายฉายามือปืนร้อยศพ ต่อมาหลังจากออกเรือนจำก็มีผู้กว้างขวางท่านหนึ่งได้ขอตัวไปติดตามคุ้มกันเหมือนกับเป็นมือปือประจำตัวก็ได้ และในช่วงเวลาเดียวกันก็เปิดบ่อนการพนันหลายแห่งในกรุงเทพเพราะว่ารู้จักกับผู้ใหญ่หลายๆคน เขาเดินตามผู้กว้างขวางระดับชาติจึงทำให้มีบารมีและอำนาจเหลือล้นต่อมาเขาได้ขยับขยายธุรกิจการพนันไปอยู่ที่ประเทศกัมพูชาในแถบ ปอยเปต ด้วยการเปิดทำจังเก็ตที่ โกลเด้นคราวน์ คาสิโน โดยการร่วมทุนกับเพื่อน ที่จริงแล้วนายทุนใหญ่คือผู้ใหญ่ระดับชาติคนหนึ่ง ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาเป็นเจ้านายระดับสูง ผู้บริหารท้องถิ่นพ่อค้าแต่ละคนเบิกชิปขั้นต่ำประมาณสิบล้านบาทไทย คนเล่นที่มาส่วนมากไม่เอาเงินสดมา ถ้าลูกค้าเล่นได้ทางคาสิโนโอนเงินให้ก่อนแต่ถ้าเสียเจ้าพ่อมาเฟียตามเก็บเงินมาให้นายทุน เดือนๆหนึ่งมีรายได้ซึ่งแบ่งกับหุ้นส่วนแล้วก็ประมาณห้าสิบกว่าล้านบาท

Read more